توبه از صمیم قلب
در کتاب مصابیح القلوب سبزوارى است که چون آیۀ تحریم خمر فرود آمد، منادى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله ندا داد: کسى نباید خمر خورد.
روزى اتفاق افتاد که رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله به کوچه‌اى مرور مى‌فرمود و مرد مسلمانى که شیشه شراب به دست داشت، وارد آن کوچه
شد. چون رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله را دید که مى‌آید، سخت ترسید، گفت: خدایا توبه کردم که دیگر خمر نخورم، مرا رسوا نکن. چون نزدیک
به آن حضرت شد، فرمود: در این شیشه چیست؟ گفت: سرکه است. آن حضرت دست پیش داشت فرمود: قدرى در دست من بریز. پس ریخت، دید
سرکه است. آن مرد
گریست و گفت: یا رسول اللّه، قسم به خدا که سرکه نبود بلکه خمر بود ولى توبه کردم و از خدا خواستم که مرا رسوا نکند، چنین شد. آن حضرت
فرمود: چنین است هرکه توبه کند، خداوند سیئات او را به حسنات مبدل مى‌فرماید «فَأُوْلٰئِکَ یُبَدِّلُ اَللّٰهُ سَیِّئٰاتِهِمْ حَسَنٰاتٍ»