مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها آران وبیدگل

نویسنده:  خانم كشاورز ( طلبه پايه سوم )

جریان عاشورا تفسیر آیه « يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَيْنَ يَدَيِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ

إِنَّ اللَّهَ سَميعٌ عَليم» ( حجرات /1 )

است. آري عباس عمری برادری کرد و هیچگاه لفظ یا اخاه را بر لبان خویش جاری نساخت

که مبادا حرمت مادری زهرا (س) را به ورطه ي سؤال بکشاند تا اينکه دختر ختم رسل

خود ، او را فرزندم خطاب کرد ؛ این چنین است که می بایست ادب را از عباس (ع) آموخت

تا آنجا که حتی در به دنیا آمدن برادر را بر خود مقدم دانست و در وداع با این سرای فانی

جان خود را فدای مولایش کرد.

به گمانم آن وقت که خداوند به ملائکه اش فرمود:« إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون»

صحنه ایثارگری عباس و حسین را به نظاره نشسته بود. شاید ملائکه الله از این جهت که

روزی خواهد آمد که خون این دو (ثارالله و ابن ثاره) بر زمین می ریزد و عرش و فرش، ارض

و سماء را ماتمکده پروردگار می یابند، به خدا گفتند:« وَ إِذْ قالَ رَبُّكَ لِلْمَلائِكَةِ إِنِّي جاعِلٌ

فِي الْأَرْضِ خَليفَةً قالُوا أَ تَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ وَ نَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِكَ وَ

نُقَدِّسُ لَكَ قالَ إِنِّي أَعْلَمُ ما لا تَعْلَمُون » ( بقره /30)

آنگاه که نه زمین را آدمی بود و نه جز بیت العتیق ، زمین را خانه ای. خاک بیابان کربلا

پیراهن فخر بر تن کرده بود که روزی در تاریخ حسین و عباس خواهد آمد.

سنگ و کلوخ کربلا در صحرای عراق با فرشتگان عرش و بیت المعمور بیان برتری می

کردند.

آنگاه از کعبه صدایی آمد: که من بيت خداي اکبرم.

كربلا در جواب كعبه پاسخ داد:

گر تو را خوانند بيت خالق هر دو سرا

من همه خون خدا می جوشد از بام و درم

کعبه از باب اخلاص روی سخن گرفت و گفت:

مرد و زن بر گرد من آرد طواف من مطاف مسلمین از کهتر و از مهترم

کربلا گفتا چه گویی هر شب آدینه من میزبان انبیاء از اولین تا آخرم

كعبه فخرش را به ياد آورد و چنين فرياد زد :

در درون من به دنيا آمده شير خدا این شرافت بس که من خود زادگاه حیدرم

کربلا گفتا علی بودش سه شب مهمان تو من حسینش را گرفتم تا قیامت دربرم