آثار محبت خدا نسبت به بنده خود
آثار محبت خدا نسبت به بنده خود
امام صادق علیه السلام فرمودند :
رسول گرامی اسلام (صلی الله علیه آله وسلم ) فرمودند : خدای عز و جل فرماید :
به عزت و جلالم سوگند من بنده ای را که می خواهم رحمتش کنم از دنیا بیرون نمی برم تا اینکه برای کفاره هر خطا و گناهی که کرده است اورا یا به وسیله بیماری در بدنش و یا به علت تنگی در روزیش و یا به وسیله ترس در دنیایش عوض می دهم ، پس اگر باز چیزی بماند مرگ را بر او سخت گردانم تا آمرزیده بمیرد وپس از مرگ دچار عذاب نشود .
و به عزت و جلالم سوگند من بنده ای راکه بخواهم عذاب کنم از دنیا بیرون نمی برم تا اینکه هرعمل نیکی را که انجام داده آن(بنده) را به وسیله تندرستی ، یا فراخی در روزیش و یا به آسودگی و فراخ در دنیایش پاداش می دهم و اگر چیزی باقی بماند مرگ را بر اوآسان نمایم .
من صلاح بندگانم را بهتر می دانم
خدای تعالی می فرماید : برخی از بندگان مومنم کسانی باشند که امر دینشان جز باثروتمندی و وسعت و تندرستی اصلاح نشود آنها را با ثروت و وسعت و تندرستی می آزمایم ؛ تا امر دینشان اصلاح شود .
و بر خی از بندگان مومنم کسانی باشند که امر دینشان جز با فقروتهی دستی و ناتندرستی اصلاح نشود ،
آنها را با فقر و تهیدستی و ناتندرستی می آزمایم تا امر دینشان اصلاح شود .
من به آنچه امر دین بندگان مومنم را اصلاح کند داناترم
و برخی از بندگان مومنم کسی است
که در عبادتم کوشش کند و از خواب و بستر با لذت ، خود بر خیزد و شبها برای خاطر من نماز شب بخواند و خود را در راه عبادتم به زحمت اندازد من یک شب و دو شب اورا به چرت اندازم برای لطفی که نسبت به او دارم و می خواهم باقیش دارم ، پس او تا صبح می خوابد سپس بر می خیزد و خود را مبغوض می دارد و سرزنش می کند؛
که (چرا امشب از عبادت محروم شدم )در صورتی که اگر او را واگذارم تا هر چه خواهد عبادتم کند ،از آن راه او را خودبینی فرا گیرد وهمان خودبینی او را نسبت به اعمالش فریفته سازد و حالتی به او دست دهد که هلاک دینش در آن باشد به جهت عجب به اعمال و از خود داضی بودنش تا آنجا که گمان کند بر همه عابدان برتری گرفته و در عبادت از حد تقصیر درگذشته (ذر صورتی که پیامبران هم اعتراف به تقصیردر عبادت می کنند )
آن هنگام از من دورشود و خودش گمان کند که به من نزدیک است .