نشستی با حضور مشاور خانه کتاب کاشان در روز سه شنبه 27فروردین با موضوع کتاب و کتابخوانی در مدرسه علمیه حضرت زینب (سلام الله علیها ) برگزار گردید .
حاجی حسینی در این نشست به مشکل عدم مطالعه و تاثیر آن در زندگی اشاره کردند و افزودند با مطالعه کتاب بسیاری ازمشکلات خانوادگی ، اجتماعی و …. قابل حل است و بامطالعه؛ افراد ، بیشتر میتوانند به یکدیگر کمک کنند.
در ادامه ایشان به سخنان مقام معظم رهبری (دام ظله) اشاره فرمودند و بیان کردند که ایشان می فرماید:ملت ما، کار مطالعه کردن را جزء اعمال بشری نمیداند و مردم ما مطالعه کردن را بلد نیستند و این، قلب مرا می فشارد ….»
همچنین ایشان بیان کردند که چرا آخرین معجزه خداوند به صورت مکتوب فرستاده شده است ؟
به خاطر اینکه کتاب ماندگار است و به همین دلیل عالم به خاطر علمش همیشه باقی است وهمواره در پی هدایت مردم است و همچنین اضافه کردند باید ما انواع کتابها را در سنین مختلف در اختیار داشته باشیم و دیگران را تشنه خواندن کنیم . از کتابهایی که خوانده ایم تعریف کنیم و به دیگران هدیه دهیم .درپایان این مراسم بزم پذیرش عضویت عادی خانه کتاب کاشان و همچنین بن کتاب اردیبهشت 92 به طلاب داده شد .

چرا فاطمه فاطمه نامیده شد ؟

شیخ صدوق در امالی  و علل الشرایع و خصال ، از امام ششم حضرت صادق علیه السلام روایت می کند که: «برای فاطمه نزد خداوند عزوجل نه اسم است: فاطمه، صدیقه، مبارکه، طاهره و زکیه و راضیه و مرضیه و محدثه  و زهراء … » و در خاتمه حدیث فرمود: «اگر امیرالمومنین او را تزویج نکرده بود ، برای او همتایی تا روز قیامت بر روی زمین نبود، آدم و هر که بعد از آدم باشد» . [1]

اسمایی که نام گذارنده آن اسماء خداوند عزوجل است.

 از امام ششم علیه السلام در تفسیرسوره قدر روایت شده است که:« لیله القدر فاطمه است و هر کس فاطمه را آنچنان که سزاوار معرفت او است بشناسد، شب قدر را درک کرده است و فاطمه، فاطمه نامیده شد به این جهت که خلق از عرفت او منقطع شدند.» [2]

صدوق در علل الشرایع و معانی الاخبار از عماره روایت می کند که گفت:«از ابی عبدالله سوال کردم چرا فاطمه، زهرا نامیده شد؟ فرمودند :« به این جهت که هرگاه در محراب می ایستاد، نور او برای اهل آسمان آنچنان می تابید که نورکواکب برای اهل زمین.»[3] و در حدیث دیگر از آن حضرت سوال شد ، چرا فاطمه، زهرا نامیده شد ؟ فرمودند: « چون برای او در بهشت قبه ای است از یاقوت سرخ ، ارتفاع آن قبه سیر یک سال است ، و به قدرت جبارمعلق است ، نه علاقه ( و ارتباطی) برای آن قبه از بالای آن است که آن رانگهدارد و نه استوانه ای ( ستونی ) تکیه گاه آن قبه است ، برای آن قبه هزار در است ، بر هر دری هزار ملک است ، و اهل بهشت آن قبه را می بینند چنانکه شما کوکب دری ( ستاره درخشنده ) را در افق آسمان می بینید» . [4]

                                           «هدیه به بی بی فاطمه زهراء سلام الله علیها »

[1] . امالی شیخ صدوق ، ص 688، الخصال ، ص 414، علل الشائع ، ج 1 ، ص 178.

[2] . تفسیر فرات الکوفی ، ص 581.

[3] . معانی الاخبار ، ص 64.

[4] . مناقب آل ابی طالب ، ج 3 ، ص 111

خداوند سريع الحساب است و در يك لحظه به حساب خلق رسيدگی می كند پس چه لزومی دارد كه يك روز از قيامت طبق آيه 3 سوره معارج معادل با 50000 سال دنيا باشد؟

 از نظر حساب در روز جزا مردم بر چهار گروهند : عده ای بدون حساب وارد بهشت می شوند و اینها دوستان اهل بیتند که حرامی از آنها سر نزده و یا اینکه با توبه از دنیا رفته اند .

گروه دوم بر عکس اینها هستند که بدون حساب وارد جهنم می شوند . گروه سوم کسانی هستند که کارهایشان حساب دارد و در موقف قیامت معطل می شوند اما درعاقبت چون حسناتشان غالب است اهل نجاتند . باید توجه داشت که معطلی در حساب به مقدار گناه است . در روایت آمده است که شخص برای یک گناه صد سال معطل می شود . گروه چهارم کسانی هستند که سیئات آنها از حسناتشان بیشتر است و اگر شفاعت و فضل الهی شامل حالشان شود اهل نجات و بهشتند و الا محکوم به عذاب و آتشند تا هنگامی که از گناهان پاک شوند نجات یابند و به بهشت وارد شوند .

در حدیثى از ابو سعید خدرى آمده است كه بعد از نزول این آیه كسى عرض كرد اى رسول خدا چقدر آن
روز طولانى است؟ فرمود:
و الذى نفس محمد بیده انه لیخف على المؤمن حتى یكون أخف علیه من صلاة مكتوبة یصلیها فى الدنیا:
قسم به كسى كه جان محمد به دست او است آن روز براى مؤمن سبك و آسان مى‏شود آسانتر از یك نماز واجب كه در دنیا مى‏خواند .
( معاد ، شهید دستغیب ، ص 107 و نیز ر. ک : بحار الانوار ج 7 ، ص 250 و 260 )

آيا دعايی وجود دارد كه انسان با خواندن آن زيبا و جذاب شود؟

بر حسب بعضی نقل ها ،خواندن این دعا [اللهم حسّن خلقی و خلقی] که از پیامبر اسلام (ص) نقل شده مفید است.

بر اساس آنچه در روایتی امده است زیاد خواندن سوره نجم موجب می شود فرد نزد مردم محبوب واقع شود.{ثواب الاعمال 116} .
از نطر قرآن ایمان و عمل صالح انسان را در نزد دیگران عزیز و محبوب می سازد : {اَلَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا اَلصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ اَلرَّحْمنُ وُدًّا{كسانى كه ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهند خداوند براى آنان محبتى در دل‏ها قرار خواهد }، {(مریم، آیه 96)

از روایات به دست مى‏آید كه رعایت امورى چند موجب جلب محبت دیگران است از جمله: 1- دین‏دارى، 2- افتادگى و تواضع، 3- بخشندگى، 4- خوشخویى (چهره شاد و روى باز)، 5- مهربانى و اظهار دوستى به دیگران، 6- دل بركندن از آن چه مردم دارند (طماع نبودن)، 7- رعایت انصاف در معاشرت با دیگران، 8- كمك مالى به دیگران در سختى و خوشى (مانند قرض‏دادن)، 9- وفادارى. براى آگاهى بیشتر ر.ك: میزان الحكمه، ج 1، احادیث 3045 - 3060 .

و نیز امور ذیل در کسب عزت موثرند :

1- خارج شدن از ذلت معصیت خداوند به سود اطاعت او
2-داشتن تقوای الهی
3- یاس از مردم و ناامیدی از آنها
4- انصاف دادن در برخورد با مردم
5- گذشت از خطاکار و ظلم ظالم
6- عطا کردن به کسی که ما را محروم کرده است .
7- ایجاد پیوند با کسی که از انسان بریده است .
8-حفظ کردن زبان
9- داشتن توکل
10- داشتن تواضع
11- صبر بر مصیبت
12- شجاع بودن
13- جهاد در راه خدا
14- داشتن قناعت
15- فرو بردن خشم

ر. ک : میزان الحکمه ، باب العزه ، شماره 350

به نیت طهارت براى نماز مغرب وضو گرفتم، آیا براى من با این وضو مسّ قرآن کریم و خواندن نماز عشا جایز است؟

پاسخ: بعد از آنکه وضو به طور صحیح محقّق شد، تا زمانى که باطل نشده است، انجام هر عمل مشروط به طهارت، با آن جایز است.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که در جلوى سرش موى مصنوعى گذاشته است و در صورت نگذاشتن آن به مشقت مى‏افتد، آیا مسح بر موى مصنوعى براى او جایز است؟

پاسخ: موى مصنوعى اگر به نحو کلاه گیس باشد، واجب است براى مسح آن را بردارد، ولى اگر موى مصنوعى بر پوست سرکاشته شده باشد و برداشتن آن از جلوى سر باعث عسر و حرجى شود که عادتا قابل تحمل نیست، مسح بر روى آن مجزى است. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: شخصى گفته است که هنگام وضو فقط باید دو مشت آب بر صورت ریخته شود، و اگر بار سوم آب ریخته شود وضو باطل خواهد بود. آیا این سخن صحیح است؟

پاسخ: شستن اعضاء در وضو، بار اوّل واجب و بار دوّم جائز و بیش از آن مشروع نیست لکن ملاک براى تعیین هر بار، قصد انسان است، پس اگر به قصد بار اوّل چند مرتبه آب بریزد اشکال ندارد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا در وضوى ارتماسى جایز است که چند بار دست و صورت را داخل آب کنیم یا این که فقط دوبار جایز است؟
پاسخ: فقط دو بار مى‏توان دست و صورت را وضوى ارتماسى داد بار اوّل واجب، و بار دوّم جائز است و بیش از آن، مشروع نیست. ولى در وضوى ارتماسى در مورد دستها باید قصد شستن وضوئى آنها هنگام خارج کردن آنها از آب باشد، تا بتوان از این طریق مسح را با آب وضو انجام داد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا چربیهائى که به طور طبیعى در مو و صورت به وجود مى‏آیند، مانع محسوب مى‏شوند؟

پاسخ: مانع محسوب نمى‏شود، مگر آنکه به حدّى باشد که مانع از رسیدن آب به پوست و مو گردد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : مدت زمانى مسح پاهایم را از سر انگشتان انجام نمى‏دادم، بلکه فقط روى پا و مقدارى از انگشتان را مسح مى‏کردم؛ آیا این مسح صحیح بوده است؟ و در صورت عدم صحت، نمازهائى را که خوانده‏ام باید قضا کنم؟

پاسخ: اگر مسح پا شامل سر انگشتان پا نباشد، وضو باطل و قضاى نمازهاى خوانده شده، واجب است. ولى اگر انسان شک داشته باشد که آیا هنگام مسح، از سر انگشتان پا مسح مى‏کرده است یا نه؟ در صورتى که مسئله را مى‌دانسته و احتمال مى‌دهد که از سر انگشتان مسح کرده باشد وضو و نمازهاى خوانده شده محکوم به صحت هستند. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: بر آمدگى روى پا که هنگام مسح، دست باید تا آنجا کشیده شود، کدام است؟

پاسخ: باید مسح پا را تا مفصل بکشند. (آیه الله خامنه ای)

سوال : وضو در مساجد و مراکز و ادارات دولتى که دولت در سایر کشورهاى اسلامى بنا مى‏کند، چه حکمى دارد؟

پاسخ: جایز است و مانع شرعى ندارد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : چشمه‏اى است که سرچشمه آن در زمین ملکى شخصى قرار دارد. اگر بخواهیم آب آن را به وسیله لوله به منطقه‏اى که چند کیلومتر با آن فاصله دارد، انتقال دهیم، باید لوله از زمین‏هاى ملکى این شخص و افراد دیگر عبور نماید، آیا در صورت عدم رضایت مالکین زمین‏ها، استفاده از آب چشمه براى وضو و غسل و سایر تطهیرات جایز است؟

پاسخ: اگر چشمه، در کنار و خارج از ملک غیر، خود به خود جوشیده و قبل از جریان آن بر زمین، وارد لوله شده و به منطقه منظور هدایت شود در صورتى که استفاده از آب عرفا تصرّف در ملک غیر محسوب نشود، اشکال ندارد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : سازمان آب، نصب پمپ فشار و استفاده از آن را ممنوع اعلام کرده است، ولى در برخى از محلّه‏ها فشار آب ضعیف است و ساکنان آن مجبورند که براى استفاده از آب در طبقات بالاى ساختمانها از پمپ فشار استفاده کنند، با توجه به این مسأله به دو سؤال زیر پاسخ فرمایید؟ الف: آیا نصب پمپ فشار آب جهت استفاده از آب بیشتر از نظر شرعى جایز است؟ ب: در صورت عدم جواز استفاده از پمپ فشار آب، وضو و غسل با آبى که بوسیله پمپ جذب مى‏شود چه حکمى دارد؟

پاسخ: در فرض سؤال، نصب و استفاده از پمپ فشار جایز نیست، و وضو و غسل با آبى که بوسیله پمپ به دست مى‏آید، محل اشکال است.ر(آیه الله خامنه ای)

سؤال: نظر جنابعالى درباره وضو گرفتن قبل از داخل شد وقت نماز چیست؟ در پاسخ به یکى از استفتائات فرموده‏اید که با وضوئى که نزدیک اول وقت نماز گرفته مى‏شود، مى‏توان نماز خواند. منظور شما از نزدیک اول وقت نماز، چه مقدار است؟

پاسخ: ملاک صدق عرفى نزدیکى وقت نماز است، و اگر در آن وقت براى نماز وضو گرفته شود، اشکال ندارد.ر(آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا شخصى که وضو مى‏گیرد، مستحب است هنگام مسح قسمت پائین انگشتان پا یعنى جائى را که موقع راه رفتن با زمین تماس پیدا مى‏کند، مسح نماید؟

پاسخ: محل مسح پا عبارت است از روى پا از سر یکى از انگشتان تا مفصل ساق، و استحباب مسح پائین انگشتان پا ثابت نشده است.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : اگر شخص وضو گیرنده، هنگام شستن دستها و صورت به قصد وضو اقدام به باز و بسته کردن شیر آب نماید، این کار او چه حکمى دارد؟

پاسخ: اشکال ندارد و به صحت وضو لطمه‏اى نمى‏زند. ولى اگر بعد از فراغت از شستن دست چپ و قبل از مسح با آن، دستش را روى شیرى که خیس است بگذارد و آب وضوى دست با آب خارج از وضو مخلوط شود، صحت مسح با رطوبتى که مختلط از آب وضو و آب خارج است، محل اشکال مى‏باشد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: آیا براى مسح مى‏توان از غیر آب وضو استفاده کرد؟ و همچنین آیا مسح سر حتما باید با دست راست و از بالا به پایین باشد؟

پاسخ: مسح سر و پاها باید با رطوبتى که از آب وضو در دستها مانده، کشیده شود و اگر رطوبتى باقى نمانده باید از ریش یا ابرو رطوبت گرفته و مسح نماید و احتیاط آن است که مسح سر با دست راست باشد، ولى کشیدن مسح از بالا به پایین لازم نیست. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : بعضى از زنها ادعا مى‏کنند که وجود رنگ روى ناخن مانع وضو نیست و مسح روى جوراب نازک هم جایز است. نظر شریف جنابعالى در این باره چیست؟

پاسخ: در صورتى که رنگ داراى جرم باشد، مانع از رسیدن آب به ناخن مى‏باشد و وضو باطل است و مسح بر جوراب هر قدر هم نازک باشد، صحیح نیست.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا مجروحان جنگى که قطع نخاع شده‏اند و قدرت نگهدارى بول را ندارند، جایز است در نماز جمعه شرکت کرده و به خطبه‏ها گوش دهند و با عمل به وظیفه شخص مسلوس، نماز جمعه و عصر را بخوانند؟

پاسخ: شرکت آنان در نماز جمعه اشکال ندارد، ولى با توجه به اینکه بر آنان واجب است که بعد از وضو گرفتن بدون فاصله زمانى، شروع به خواندن نماز کنند، بنابراین وضوى قبل از خطبه‏هاى نماز جمعه در صورتى براى خواندن نماز جمعه کافى است که بعد از وضو حدثى از آنان سر نزند. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : شخصى که قادر بر وضو گرفتن نیست، فرد دیگرى را براى انجام وضو به نیابت مى گیرد و خودش نیت نموده و با دست خود مسح مى‏کند و اگر قادر بر مسح نباشد نایب دست او را گرفته و با آن مسح مى نماید. اگر از این کار هم عاجز باشد، نائب از دست او رطوبت گرفته و مسح مى‏کند. حال، اگر این شخص دست نداشته باشد، چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر این شخص کف دست نداشته باشد، براى مسح، رطوبت از ساعد او گرفته مى شود، و اگر ساعد هم نداشته باشد، رطوبت از صورت او گرفته شده و سر و پا با آن مسح مى‏شوند. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : در نزدیکى محل برگزارى نماز جمعه مکانى براى وضو گرفتن وجود دارد که تابع مسجد جامع است و پول آب آن از غیر بودجه مسجد پرداخت مى شود. آیا شرکت کنندگان در نماز جمعه جایز است که از آن آب استفاده کنند؟

پاسخ: چون آب آن براى وضو گرفتنِ همه نمازگزاران بطور مطلق قرارداده شده است، استفاده از آن اشکال ندارد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا وضوئى که قبل از نماز ظهر و عصر گرفته شده، براى خواندن نماز مغرب و عشا هم با علم به این که در این مدت هیچیک از مبطلات وضو از وى سرنزده است، کافى است؟ یا آنکه هر نمازى نیت و وضوى جداگانه‏اى دارد؟

پاسخ: براى هر نمازى وضوى جداگانه لازم نیست. با یک وضو تا زمانى که باطل نشده، مى تواند هر مقدار نماز که مى‏خواهد بخواند. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا وضو گرفتن به نیت نماز واجب قبل از داخل شدن به وقت آن جایز است؟

پاسخ: وضو گرفتن براى خواندن نماز واجب، اگر نزدیک داخل شدن به وقت آن باشد. اشکال ندارد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: به علت فلج شدن هر دو پایم به کمک کفش طبى و عصاى چوبى راه مى روم، و چون به هیچ وجه بیرون آوردن کفش هنگام وضو برایم امکان ندارد، امیدوارم وظیفه شرعى مرا در رابطه با مسح هر دو پا بیان فرمائید.

پاسخ: اگر بیرون آوردن کفش براى مسح پاها براى شما خیلى سخت و دشوار است ، مسح بر روى کفش کافى و مجزى است.(آیه الله خامنه ای)

سؤال: اگر بعد از رسیدن به مکانى تا چند فرسخى آن به جستجوى آب بپردازیم و آب آلوده و کثیفى را بیابیم، در این حالت تیمم براى ما واجب است یا وضو گرفتن با آن آب؟

پاسخ: اگر آن آب پاک و مطلق باشد و استعمال آن ضررى نداشته باشد و خوف ضرر هم در بین نباشد، وضو واجب است و نوبت به تیمم نمى‏رسد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا وضو به خودى خود مستحب است؟ و آیا مى توان قبل از داخل شدن به وقت نماز به قصد قربت وضو گرفت و با همان وضو نماز خواند؟

پاسخ: وضو به قصد طهارت از نظر شرعى مستحب و مطلوب است و خواندن نماز با وضوى مستحب جایز است (آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که همیشه در وضویش شک مى‏کند، چگونه مى‏تواند به مسجد برود و نماز بخواند و به قرائت قرآن کریم و زیارت معصومین (علیهم‌السلام) بپردازد؟

پاسخ: شک در بقاى طهارت بعد از وضو اعتبار ندارد، و تا یقین به نقض وضو پیدا نکرده است مى‏تواند با آن نماز بخواند و قرآن قرائت کند و به زیارت برود.(آیه الله خامنه ای)

سؤال: آیا در صحت وضو شرط است که آب بر همه قسمت‏هاى دست جریان پیدا کند یا آنکه کشیدن دست تر بر آن کافى است؟

پاسخ: صدق شستن منوط به رساندن آب به تمام عضو است هر چند بوسیله دست کشیدن باشد. ولى مسح اعضاء با دست مرطوب به تنهائى کافى نیست.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا در مسح سر، مرطوب شدن مو کافى است یا این که رطوبت باید به پوست سر هم برسد؟

پاسخ: مسح سر را مى‌تواند بر روى پوست و یا موى قسمت جلوى سر بکشد، ولى اگر موى جاهاى دیگر سر در قسمت جلو جمع شده باشد یا موى ‏جلوى سر به قدرى بلند باشد که بر روى صورت یا شانه‌ها ریخته شده است، مسح بر آن کافى نیست و باید فرق سر را باز کرده پوست یا بن ‏موها را مسح کند.‏ (آیه الله خامنه ای)

سؤال: کسى که از موى مصنوعى استفاده مى‏کند مسح سر را چگونه انجام دهد؟ و وظیفه او راجع به غسل چیست؟

پاسخ: اگر موى کاشته شده، قابل برداشتن نبوده و یا ازاله آن مستلزم ضرر و مشقت باشد و با وجود موها قدرت بر رساندن رطوبت به پوست سر نباشد، مسح بر روى همین موها کافى است، و غسل نیز همین حکم را دارد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : ایجاد فاصله زمانى در شستن اعضاء هنگام وضو یا غسل، چه حکمى دارد؟

پاسخ: فاصله زمانى (عدم موالات) در غسل اشکال ندارد. ولى در وضو اگر فاصله به مقدارى باشد که اعضاى قبلى خشک شوند، وضو باطل است.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : وضو و نماز کسى که پى در پى از او باد به مقدار کم خارج مى‏شود، چه حکمى دارد؟

پاسخ: اگر نتواند وضوى خود را تا آخر نماز حفظ کند و تجدید وضو در اثناء نماز هم براى او خیلى دشوار باشد، مى تواند با هر وضوئى یک نماز بخواند، یعنى براى هر نماز به یک وضو اکتفا کند، هر چند وضوى او در بین نماز باطل شود.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : بعضى از افرادى که در مجتمع هاى مسکونى زندگى مى‏کنند، از پرداخت هزینه خدماتى که از آنها استفاده مى کنند از قبیل هزینه آب سرد و گرم، تهویه، نگهبانى و مانند آنها، خوددارى مى کنند. آیا روزه و نماز و سایر عبادات این افراد که بار مالى این خدمات را بدون رضایت همسایگان به دوش آنان مى‏اندازند، از نظر شرعى باطل است؟

پاسخ: هر یک از مشترکین از نظر شرعى به مقدارى که از امکانات مشترک استفاده مى‏کند، نسبت به هزینه خدمات مدیون است، و اگر از پرداختِ پول آب، امتناع کند، وضو و غسل او محل اشکال و بلکه باطل است. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: شخصى غسل جنابت نموده و بعد از گذشت سه تا چهار ساعت مى خواهد نماز بخواند، ولى نمى داند غسلش باطل شده است یا خیر؟ اگر احتیاطا وضو بگیرد، اشکال دارد یا خیر؟ پاسخ: در فرض مذکور وضو واجب نیست، ولى احتیاط هم مانعى ندارد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: آیا کودک نا بالغ، محدث به حدث اصغر مى شود ؟ آیا مى توان قرآن را در دسترس او قرارداد تا آن را مسّ کند؟

پاسخ: بله، با عارض شدن مبطلات وضو، کودک نابالغ هم محدث مى شود، ولى مس کتابت قرآن بر او حرام نیست و بر مکلّف واجب نیست او را از دست زدن به نوشته قرآن باز دارد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : اگر عضوى از اعضاى وضو بعد از شستن آن و قبل از اتمام وضو ، نجس شود، چه حکمى دارد؟

پاسخ: نجس شدن آن عضو، به صحت وضو ضرر نمى‏رساند، ولى تطهیر آن عضو براى پاک شدن از نجاست بخاطر نماز واجب است. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: آیا بودن چند قطره آب بر روى پا هنگام مسح، براى وضو ضرر دارد؟

پاسخ: واجب است که محل مسح از آن قطرات خشک شود تا هنگام مسح، رطوبت دست بر پا تأثیر بگذارد نه بر عکس. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: کسى که دست راست او از بالاى مرفق قطع شده، آیا مسح پاى راست از او ساقط است؟

پاسخ: مسح پاى راست از او ساقط نمى شود، بلکه باید با دست چپ بر آن مسح کند.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که در اعضاى وضوى او زخم یا شکستگى باشد، چه وظیفه اى دارد؟

پاسخ: اگر در اعضاى وضو زخم یا شکستگى است و روى آن باز باشد و آب براى آن ضرر ندارد، باید آن را بشوید و اگر شستن آن مضر است باید اطراف آن را بشوید، و احتیاط آن است که اگر کشیدن دست تر بر آن ضرر ندارد، دست تر بر آن بکشد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که محل مسح او زخم است، چه وظیفه‏اى دارد؟

پاسخ: اگر نمى تواند روى زخم محل مسح دستِ تر بکشد باید به جاى وضو تیمم کند. ولى در صورتى که مى تواند پارچه‏اى روى زخم قرار دهد و بر آن دست بکشد، احتیاط آن است که علاوه بر تیمم، وضو نیز با چنین مسحى بگیرد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که جاهل به بطلان وضویش است و بعد از وضو متوجه آن مى شود، چه حکمى دارد؟

پاسخ: اعاده وضو براى اعمال مشروط به طهارت، واجب است، و اگر با وضوى باطل نماز خوانده باشد، اعاده آن نیز واجب مى‏باشد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : کسى که در یکى از اعضاى وضویش زخمى وجود دارد که حتى اگر جبیره هم بر روى آن قرار دهد دائما از آن خون مى آید، چگونه باید وضو بگیرد؟

پاسخ: واجب است جبیره‏اى را بر روى زخم بگذارد که خون از آن بیرون نمى آید، مثل نایلون.(آیه الله خامنه ای)

سؤال : آیا خشک کردن رطوبت بعد از وضو مکروه است؟ در مقابل، آیا خشک نکردن آن مستحب است؟ پاسخ: اگر دستمال یا پارچه معینى را مخصوص این کار قرار دهد، اشکال ندارد.

سؤال: آیا رنگ مصنوعى که زنها از آن براى رنگ کردن موى سر و ابروى شان استفاده مى‏کنند، مانع از صحت وضو و غسل است؟

پاسخ: اگر صرفا رنگ باشد و داراى جرمى نباشد که مانع از رسیدن آب به مو شود، وضو و غسل صحیح است.

سؤال : آیا جوهر از موانعى است که وجود آن بر روى دست باعث بطلان وضو مى‏شود؟

پاسخ: اگر جوهر داراى جرم بوده و مانع از رسیدن آب به پوست شود، وضو باطل است، و تشخیص این موضوع بر عهده مکلّف مى‏باشد.(آیه الله خامنه ای)

سؤال: اگر رطوبت مسح سر به رطوبت صورت متصل شود، آیا وضو باطل مى شود؟

پاسخ: از آنجائى که مسح پاها باید با رطوبتى که از آب وضو در کف دو دست باقى مانده صورت بگیرد، لذا باید هنگام مسح سر، دست به قسمت بالاى پیشانى نرسد و با رطوبت صورت برخورد نکند تا این که رطوبت دست که هنگام مسح پا به آن نیاز دارد با رطوبت صورت مخلوط نشود. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : شخصى که وضویش نسبت به وضوى متعارف بین مردم وقت بیشترى مى گیرد، براى یقین پیدا کردن به شستن اعضاى وضو چه کارى باید انجام دهد؟

پاسخ: باید از وسوسه اجتناب نماید، و براى این که شیطان از او ناامید شود، باید به وسوسه‏ها اعتناء نکند و کوشش کند که همانند سایر اشخاص به مقدارى که از نظر شرعى واجب است، اکتفا نماید.(آیه الله خامنه ای)

سؤال: بعضى از قسمت‏هاى بدنم خالکوبى شده است، گفته مى شود که غسل و وضو و نمازم باطل هستند و نمازى از من پذیرفته نمى شود. امیدوارم مرا در این‏باره راهنمائى فرمائید.

پاسخ: اگر خالکوبى مجرد رنگ باشد و یا در زیر پوست بوده و بر ظاهر پوست چیزى که مانع از رسیدن آب بر آن شود، وجود نداشته باشد، وضو و غسل و نماز صحیح است. (آیه الله خامنه ای)

سؤال : اگر بعد از خروج بول، انسان استبراء کرد و وضو گرفت و سپس رطوبتى که مردد بین بول و منى است از او خارج شد، چه حکمى دارد؟

پاسخ: در فرض سؤال، براى تحصیل یقین به طهارت از حدث، واجب است که هم غسل کند و هم وضو بگیرد. (آیه الله خامنه ای)

سؤال: لطفا تفاوت وضوى زن و مرد را بیان فرمائید.

پاسخ: بین زن و مرد در افعال و کیفیت وضو فرقى نیست، جز این که براى مردها مستحب است که هنگام شستن آرنج از قسمت بیرونى آن شروع کنند و زنها از قسمت داخلى آن.(آیه الله خامنه ای)

حضرت زینب را در ۱۴ جمله بشناسیم

نام نهادن زینب علیها السلام

چشم اهل مدینه، روزی به جمال زینب کبری روشن شد که پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در سفر بودند. فاطمه زهرا علیها السلام به امیر مؤمنان علیه السلام عرض کردند: چون پدرم در مسافرت هستند، نامی برای این دختر برگزین. علی علیه السلام فرمودند: من بر پدرت پیشی نمی ‌گیرم. صبر می‌کنیم تا رسول خدا صلی الله علیه و آله از سفر باز گردند.

پس از بازگشت رسول خدا صلی الله علیه و آله از ایشان خواستند تا نامی برای نو رسیده انتخاب کنند. پیامبر فرمودند: فرزندان فاطمه اگرچه اولاد من هستند، ولی امر آنها با خدا است و من منتظر دستور الهی می‌مانم. جبرئیل نازل شد و عرض کرد: خداوند می‌فرماید: نام این دختر را زینب بگذارید، چرا که این نام را در لوح محفوظ نوشته‌ایم.

القاب زینب علیها السلام

حضرت زینب را «عقیله بنی هاشم» نام نهاده اند و عقیله، به زنی بزرگ منش گویند که در بین بستگان، عزیز و محترم و در خاندانِ خود، ارجمند باشد.

دیگر لقب ایشان صدیقه صغری است. به زن بسیار راستگو، صدیقه گویند، و چون فاطمه زهرا را صدیقه کبری می‌خواندند و علی علیه السلام را صدیق اکبر، زینب را صدیقه صغری نامیده‌اند.

لقب دیگر آن بانوی بزرگوار، «عصمت صغری» است، چرا که ملکه۱ پاک دامنی و دوری از گناه را خداوند به او عطا فرموده بود. این بانوی امین و بزرگوار القاب دیگری نیز داشته‌اند که از آن جمله است: «ولیّةُ الله» و «اَمینةُ الله».

کمالات حضرت زینب

زینب کبری را کمالاتِ بسیار بود: در جمال و سکینه و وقار، همانند خدیجه کبری بود و در عصمت و حیا، به فاطمه زهرا می‌مانست. در فصاحت و بلاغت، هم چون علی مرتضی بود و در حلم و بردباری، همسان امام مجتبی و در شجاعت و قوت قلب، بسان حضرت سید الشهدا.

تربیت حضرت زینب

زینب کبری در حصنِ حصینِ نبوت و خاندان والا مقامِ ولایت و امامت تربیت یافت. از لبان آموزگار وحی، دانش اندوخت و در دامان کرامت، پرورش یافت و از تربیت خمسه طیبه، ادب آموخت.

یگانه پرستی زینب علیها السلام

حضرت زینب در دوران طفولیت در دامان پدر می نشست و حضرت علی علیه السلام با لطف و مهربانی، به او سخن گفتن می‌آموخت. روزی امام به دختر عزیزش فرمود: بگو «یک». گفت: یک. فرمود: بگو «دو» زینب ساکت ماند. فرمود: نور دیده من! بگو دو. ناگهان زینب زبان گشود و عرض کرد: پدر جان! زبانی که به گفتنِ یک باز شد، چگونه می تواند «دو» بگوید؟! امام که می‌دانست مراد فرزندش اذعان به توحید و یگانگی خدا است، او را به سینه چسباند و بوسید.

حضرت زینب را «عقیله بنی هاشم» نام نهاده اند و عقیله، به زنی بزرگ منش گویند که در بین بستگان، عزیز و محترم و در خاندانِ خود، ارجمند باشد.

زین اب

بعضی معتقدند: زینب، نام درختی زیبا و خوشبو است، و برخی گفته‌اند: زینب در اصل، مرکب از دو کلمه «زین» و«اب» است و زینب را از آن رو زینب گویند، که زینت و افتخار پدر است و بدین سان، آن بزرگوار را «زین ابیها» نامند؛ هم چون مادرش که«ام ابیها» است.

بندگی خدا

شهامت، شجاعت و قوت قلب زینب، از ارتباط و اتکای او به خدا سرچشمه می‌گیرد. سخنان کوبنده‌اش در کاخ یزید، نهی از منکر در آن فضای مسموم، حمایت و پاسداری از حیا و عفت در همه مراحل سفر، و عمل به وظیفه در همه جا، جلوه‌هایی از بندگی حضرت زینب علیها السلام است.

دوستی زینب و حسین علیهما السلام

علاقه و محبت امام حسین و زینب علیهما السلام به یکدیگر در تمام مراحل زندگیشان جلوه گر است: در طفولیت، زینب جز در آغوش حسین آرام نمی‌گرفت و همواره به او چشم می‌دوخت. گویند: موقع ازدواج، زینب کبری با شویش، عبد اللّه شرط کرد که همه روزه به او اجازه دهد تا حسین علیه السلام را زیارت کند و کمتر روزی بود که زینب حسین را نبیند.

هم سفر حسین علیه السلام

بعضی از سیره نویسان گفته‌اند: در هنگام ازدواجِ زینب کبری، علی علیه السلام با عبد اللّه شرط کرد که هر گاه حسین به سفر رفت، زینب هم اجازه داشته باشد با او مسافرت کند. عبد اللّه شرط را پذیرفت و به پیمان خود همواره پایبند بود.

دانش زینب علیها السلام

حضرت زینب از نظر دانش در آن مرتبه بود که بسیاری از زنان مدینه نزد ایشان می‌آمدند و از درس تفسیر او بهره می‌بردند. البته دانش او برگرفته از مدرسه و مکتب نبود، بلکه ـ چنان که امام سجاد علیه السلام در مسجد کوفه بعد از ایراد خطبه معروف حضرت زینب فرمودند ـ او دانشمندی الهی است و خداوند چشمه‌های زلال معرفت را بر قلب مبارکش جاری ساخته است.

عبادت زینب کبری علیها السلام

زینب علیها السلام در خشوع و خضوع و عبادت و بندگی مانند پدر و مادر بزرگوارش بود: شبها را به تهجد صبح می‌کرد و مدام قرآن تلاوت می‌فرمود. آن بانوی بزرگ اسلام در میدان دشوار کربلا و از آن جا تا شام، در مشکل‌ترین حالات، نماز شب و عبادتِ خدا را ترک نگفت.

فصاحت و بلاغت

ابن عباس، پسر عموی پیامبر صلی الله علیه و آله درباره زینب کبری چنین گوید: «عقیله ما زینب، دختر علی علیه السلام در فصاحت و بلاغت و شجاعت ادبی، بی نظیر بود. هنگامی که سخن می‌گفت، می‌پنداشتی علی علیه السلام سخن می‌گوید.» گواه این مطلب سخنرانی او در مجلس یزید است. این سخنان در حدّ اعلای فصاحت و در اوج شیوایی و رسایی قرار دارد.

بصیرت در امور سیاسی

محمد غالب شافعی از علمای اهل سنت می گوید: زینب علیها السلام دختر علی بن ابی‌طالب در بهترین مکتب اخلاقی پرورش یافت و از سرچشمه آیات الهی سیراب گشت؛ در حلم و کرم و بصیرت در امور سیاسی بین خاندان بنی هاشم مشهور شد و جمال و جلال، سیرت و صورت و اخلاق و فضیلت را به هم آمیخت. او شبها در عبادت بود و روزها در روزه.

صبر و شکیبایی

مرحوم سپهر، سیره نویس معروف می‌گوید: در مراتب فضل زینب کبری علیها السلام سخن بسیار است، به فصاحت و بلاغت او، همگان معترفند؛ هر گاه لب به سخن می‌گشود، گویی علی بن ابی‌طالب سخن می‌گفت. عفت و عصمت، و درآیت و دانش آن بانوی بزرگ فراتر از آن است که به قلم در آید و در وصف بگنجد. در صبر و شکیبایی چنان بود که همگان را متحیر می‌ساخت. اگر اندکی از سنگینیِ مصایب او، بر دوش کوه‌ها و آسمان و زمین قرار گیرد، آنها را متلاشی می‌کند. به راستی از آغاز آفرینش انسان تا کنون زنی به بردباری، ایثار و شجاعت او دیده نشده است.