مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها آران وبیدگل

از همین امروز ، وقتی بچه هایمان به مدرسه می روند ،به ایشان می گوییم :

عزیزم ! من نمی خواهم تو بهترین باشی ،
فقط می خواهم تو خوشحال و خوشبخت باشی .
اصلا مهم نیست که همیشه نمره ی ۲۰ بگیری ،جای ۲۰ می توانی ۱۶ بگیری
اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببر.
عزیزم :از “ترین” پرهیز کن ، چرا که خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی.
حتی نخواه خوشبخت ترین باشی .
بخواه که خوشبخت باشی و برای این خواستت تلاش کن.
همین.
یادمان هست که از وقتی به دنبال پسوند “ترین” رفتیم،خوشبختی از ما گریخت.
از ۱۹/۷۵ لذت نبردیم
چون یکی ۲۰ شده بود.
از رانندگی با پرایدو … لذت نبردیم
چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان ، در حال خود نمایی بود.
از بودن کنار عشقمان لذت نبردیم
چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او ، کمتر از بسیاری دیگر بود.
همچنین ، از خانه مان ، از شغلمان ، از درآمدمان ، از خانواده و دوستانمان و….
می خوام بگو یم تحت تاثیر آموزه های غلط ، بسیاری از ما فقط
به “بهترین،بیشترین و بالاترین” چسبیدیم ،
در نتیجه تبدیل به انسان هایی افسرده و همیشه نالان شدیم.
شاید لازم است یا بهتر بگویم وقت ان است که در آموزه های غلط تجدید نظر کنیم
و تغییر جهت بدهیم ، تا حداقل اجازه ندهیم که
نحسیِ “ترین” دامن بچه هایمان رو بگیرد