مدرسه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها آران وبیدگل

 پیش از اسلام عرب، جنگ در این ماه را حرام می‌دانست و ترك مخاصمه می‌كرد؛ لذا از آن زمان این ماه بدین اسم نامگذاری شد. مصباح كفعمی، ص 509. در توضیح این كه چرا ماه‌های دیگر كه جنگ در آنها حرام است، محرم نامیده نمی‌شود می‌توان گفت: چون ترك جنگ از این ماه شروع می‌شد به آن محرم گفتند.

این ماه در مكتب تشیع یادآور نهضت حضرت سیدالشهدا و حماسه‌ جاودان كربلاست.

این ماه، یادآور دلاورمردی‌های یاران با وفای اباعبدالله الحسین(علیه السلام)، فداكاری‌های زینب كبری(سلام الله علیها)، حضرت سجاد(علیه السلام) ، و همه‌ اسرای كاروان امام حسین(علیه السلام)، است. این ماه، یادآور خطبه‌ها و شعارهای آگاهی‌بخش سالار شهیدان، نطق آتشین حضرت زینب(سلام الله علیها) و خطابه‌ غرّای زین العابدین(علیه السلام)، است.

این ماه، یادآور استقامت حبیب بن مظاهر و شهادت عون و جعفر است.آری این ماه، ماه پیروزی حق بر باطل است.

محرم از منظر ائمه(علیهم السلام)

از امام رضا(علیه السلام)، چنین نقل شده است:

«وقتی محرم فرا می‌رسید، پدرم خندان دیده نمی‌شد، حزن و اندوه تا پایان دهه‌ اول بر او غالب بود و روز عاشورا، روز حزن و مصیبت و گریه ایشان بود.» [1]

همچنین حضرت امام رضا(علیه السلام) درباره‌ عاشورا می‌فرماید:«كسی كه عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه‌اش باشد، خداوند قیامت را روز شادمانی و سرور او قرار خواهد داد.» [2] 

 * اعمال شب اول ماه محرم

1ـ نماز: این شب چند نماز دارد كه یكی از آنها به شرح ذیل است:

دو ركعت، كه در هر ركعت بعد از حمد یازده مرتبه سوره‌ توحید خوانده شود.

در فضیلت این نماز چنین آمده است:«خواندن این نماز و روزه داشتن روزش موجب امنیّت است و كسی كه این عمل را انجام دهد، گویا تمام سال بر كار نیك مداومت داشته است.» [3]

2ـ احیای این شب. [4]

3ـ نیایش و دعا.

*روز اول محرم

اول محرم هر سال اولین روز سال قمری است. از امام محمدباقر(علیه السلام) روایت شده است: «آن كس كه این روز را روزه بدارد، خداوند دعایش را اجابت می‌كند، همانگونه كه دعای زكریا(علیه السلام) را اجابت كرد.» [5] دو ركعت نماز خوانده شود و پس از آن سه بار دعای زیر قرائت گردد:

«اللّهم انت الاله القدیم و هذه سنةٌ جدیدةٌ فاسئلك فیها العصمة من الشیطان و القوَّة علی هذه النّفس الامّارة بالسُّوء»[6]؛ بارالها! تو خدای قدیم و جاودانی و این سال، سال نو است، از تو می‌خواهم كه مرا در این سال از شیطان حفظ كنی و بر نفس اماره (راهنمایی كننده) به بدی پیروز سازی.

*روز دوم محرم

در چنین روزی كاروان امام حسین(علیه السلام) در سال 61 ه‍ .ق وارد سرزمین كربلا شد و با ممانعت لشكر حرّ مجبور به توقّف در آنجا گردید. [7]

*روز سوم محرم

از پیامبر اكرم(صلی الله علیه و آله) نقل شده است:

«هر كس در این روز روزه بگیرد، خداوند دعایش را اجابت كند. [8]

در آن روز سپاه عمر بن سعد وارد كربلا شد.

*روز چهارم محرم

بی‌نتیجه بودن مذاكره حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)، با عمر بن سعد برای وادار كردن لشكر وی به ترك جنگ و دعوت او و لشكرش جهت ملحق شدن به سپاه اسلام.

*روز هفتم محرم

روزه گرفتن مستحب است.

*روز نهم محرم

تاسوعای حسینی، روز محاصره‌ امام حسین(علیه السلام) و اصحابش در سرزمین كربلا توسط سپاه شمر. [9] 

* اعمال شب عاشورا

1ـ چند نماز برای این شب در روایات آمده است كه یكی از آنها چنین است:

چهار ركعت نماز كه در هر ركعت بعد از سوره‌ حمد، 50 بار سوره‌ توحید خوانده می‌شود. پس از پایان نماز، 70 بار «سبحان الله والحمدالله و لا اله الاّ الله و الله اكبر ولا حول ولا قوة الاّ بالله العلیّ العظیم» خوانده شود. [10]

2ـ احیای این شب كنار قبر امام حسین(علیه السلام). [11] 

3ـ دعا و نیایش.

*روز عاشورا

1ـ عزاداری بر امام حسین(علیه السلام) و شهدای كربلا، در این مورد از امام رضا(علیه السلام) نقل شده است:

هر كس كار و كوشش را در این روز، رها كند، خداوند خواسته‌هایش را برآورد و هر كس این روز را با حزن و اندوه سپری كند، خداوند قیامت را روز خوشحالی او قرار دهد. [12]

2ـ زیارت امام حسین(علیه السلام). [13]

3ـ روزه گرفتن در این روز كراهت دارد؛ ولی بهتر است بدون قصد روزه، تا بعد از نماز عصر از خوردن و آشامیدن خودداری شود. [14]

4ـ آب دادن به زائران امام حسین(علیه السلام). [15] 

5ـ خواندن سوره توحید هزار مرتبه. [16]

6ـ خواندن زیارت عاشورا.

7ـ گفتن هزار بار ذكر «اللّهم العن قتلة الحسین(علیه السلام).» [17] 

تهیه و تدوین حجت الاسلام سعید جواد نورموسوی

منابع؛

 [1] - وسائل الشیعه، ج 5، ص 394، حدیث 8.

[2] - وسائل الشیعه ، حدیث 7.

[3] - بحارالانوار، ج 98، ص 333؛ وسائل الشیعه، ج 5، ص 294، حدیث 1؛ مفاتیح الجنان، ص 286.

[4] - مصباح المتهجد، ص 783.

[5] - عروة الوثقی، ج 2، ص 243؛ وسائل الشیعه، ج 7، ص 347، حدیث 3.

[6] - بحارالانوار، ج 98، ص 334.

[7] - فرهنگ عاشورا، ص 406.

[8] - عروة الوثقی، ج 2، ص 242؛ وسائل الشیعه، ج 7، ص 348.

[9] - وسائل الشیعه ، ج 7، ص 339، حدیث 1..

[10] - وسائل الشیعه ، ص 295، حدیث 4 و 5.

[11] - بحارالانوار، ج 98، ص 340.

[12] - بحارالانوار، ج 98، ص 43، حدیث 5.

[13] - كامل الزیارات، ص 174، حدیث 5 و 6.

[14] - وسائل الشیعه، ج 7، ص 338، حدیث 7.

[15] - كامل الزیارات، ص 174، حدیث 5.

[16] - وسائل الشیعه، ج 7، ص 339، حدیث 8.

[17] - مفاتیح الجنان، ص 298

صفحات: 1· 2